بازطراحی فضای خانه‌ به ما یاد داد چگونه با انباشت و شلوغی مقابله کنیم: تجربه‌ی مشترک من و همسرم در مورد مینیمالیسم

وقتی صحبت از مدیریت وسایل و نظم ‌دهی خانه می‌شود، من و همسرم دو دیدگاه کاملاً متفاوت داریم. من خودم را یک مینیمالیست می‌دانم؛ کسی که از خرید وسایل غیرضروری اجتناب می‌کند، در سفرها سوغاتی‌های غیرضروری نمی‌خرد، خانه‌اش را با اشیای اضافه پر نمی‌کند، و عاشق کشوها و قفسه‌های مرتب و خلوت است. مینیمالیسم برای من یک سبک زندگی دلپذیر و کارآمد است. (در این راستا این مقاله را نیز بخوانید: مینیمالیسم به عنوان سبک زندگی چه مزایایی دارد؟)

اما همسرم؟ او کاملاً در نقطه مقابل من قرار دارد. او یک کلکسیونر بالقوه است. عاشق جمع‌آوری وسایل است و تقریباً هر چیزی را نگه می‌دارد؛ از جوراب‌هایی که دیگر قابل استفاده نیستند گرفته تا ظروف اضافی و وسایل ورزشی قدیمی که سال‌هاست استفاده نشده‌اند و حتی برایشان جایی هم نداریم.

اختلاف در سبک زندگی و تأثیر آن بر زندگی مشترک

وقتی ازدواج کردیم و زیر یک سقف رفتیم، این اختلاف‌ها به‌وضوح خود را نشان دادند. من از دیدن انبوه وسایل، جعبه‌ها و کیسه‌ها احساس خفگی و اضطراب می‌کردم و تلاش‌هایم برای حذف وسایل اضافی نه‌تنها موفق نبود، بلکه باعث تنش میان ما می‌شد.

زندگی در فضایی شلوغ و نامرتب تأثیر مستقیمی بر سلامت روانی‌ام داشت. فشار ناشی از سازماندهی این همه وسایل، باعث شده بود احساس کنم کنترل زندگی از دستم خارج شده است. حتی مرتب کردن خانه هم غیرممکن به نظر می‌رسید.

مشاور سلامت و روان، میشل پورتر (Michelle Porter)، می‌گوید:

«تحقیقات نشان داده‌اند که فضاهای شلوغ سطح کورتیزول (هورمون استرس) را افزایش می‌دهند. این وضعیت می‌تواند باعث افزایش تحریک‌پذیری، کاهش تمرکز و دشواری در ایجاد آرامش شود.»

همچنین دکتر مری پوفنروث (Mary Poffenroth)، زیست‌شناس روان‌شناسی، توضیح می‌دهد که چرا سازماندهی فضاهای مشترک می‌تواند سخت باشد:

«آنچه یک نفر به‌عنوان نظم ‌دهی ضروری می‌بیند، ممکن است برای فرد دیگر تهدیدی برای امنیت احساسی‌اش باشد.»

این اختلاف‌ها و تفاوت‌ها باعث شد بفهمم برای حل این مشکل، به رویکردی جدید و متفاوت نیاز داریم.

تغییر و بازطراحی فضای خانه: فرصتی برای شروع دوباره و ایجاد تعادل

وقتی تصمیم گرفتیم آشپزخانه‌مان را بازطراحی کنیم، این فرصت فراهم شد تا راهی جدید را امتحان کنیم. حتی با کابینت‌های جدید و فضای بیشتر، باز هم وسایل زیادی وجود داشت که جایی برایشان نبود.

بنابراین پیشنهاد دادم: فقط وسایلی را نگه داریم که در فضای جدید جا می‌شوند.

برخلاف انتظارم، همسرم این پیشنهاد را پذیرفت. این توافق اولیه باعث شد گفت‌وگو درباره وسایل اضافی آسان‌تر شود. در نهایت، توانستیم چندین جعبه از وسایل را اهدا کنیم.

این تجربه به من حس موفقیت و انگیزه داد. تصمیم گرفتیم همین رویکرد را در بخش‌های دیگر خانه هم به‌کار بگیریم. بنابراین یکی از قانون مینیمالیست ها به نام «یکی وارد، یکی خارج» را انتخاب کردیم. این قانون به این صورت است که اگر چیزی وارد خانه می شود باید باعث شود چیزی از خانه خارج گردد. یعنی به طور مثال: اگر یک لباس جدید خریداری شود، یکی از لباس‌های قدیمی باید اهدا شود. این قانون برای سایر وسایل مانند لوازم شخصی و وسایل آشپزخانه هم اجرا شد. 

مطالعه این مقاله انگیزه‌ی بیشتر و دیدگاه بهتری به شما در جهت اتخاذ رویکرد مینیمالیستی میدهد. از دستش ندید!

20 دلیل برای داشتن وسایل کمتر

ایجاد گفتگویی معنادار درباره انتخاب‌هایمان در زندگی مشترک

اکنون زمانی را که به صحبت درباره وسایلی که استفاده نمی‌شوند اختصاص می‌دهیم، گفت‌وگوهای صبورانه‌تری داریم. من معمولاً با این جمله بحث را شروع می‌کنم: «به نظر می‌رسد که دیگر از این وسیله استفاده نمی‌کنیم.» استفاده از عبارت «به نظر می‌رسد» به او این فرصت را می‌دهد که نظرش را بگوید و اگر اشتباه می‌کنم، آن را اصلاح کند.

او معمولاً توضیح می‌دهد که چرا و چگونه می‌خواهد از آن وسیله استفاده کند و بعد ما یک بازه زمانی مشخص تعیین می‌کنیم و روی آن بازه به توافق می‌رسیم. اگر در طول آن بازه وسیله حداقل به تعداد دفعات مشخص استفاده نشود، آن را می‌فروشیم یا اهدا می‌کنیم.

نتیجه‌ای که زندگی ما را دگرگون کرد: موفقیتی فراتر از نظم‌ دهی به خانه

امروز فضای خانه‌مان بسیار آرام‌تر و دلپذیرتر از روزهای اول ازدواجمان است. البته کاهش وسایل و نظم ‌دهی یک فرآیند مداوم است که با تغییر نیازها و شرایط زندگی ادامه خواهد داشت. مرتب‌ سازی یک فرآیند مداوم است، زیرا نیازهای ما دائماً در حال تغییر است.

اما مهم‌تر از همه، یاد گرفتیم چگونه درباره «وسایل»، «نظم ‌دهی» و «کاهش انباشت» به شیوه‌ای صحبت کنیم که برای هر دو نفرمان قابل قبول و کارساز باشد. حالا راهی پیدا کرده‌ایم که هر دو با آن راحت هستیم و این داستان موفقیت واقعی ماست.

درباره نویسنده: کامیلا ریچاردسون، نویسنده و طراح گرافیک مستقر در آستین، تگزاس، تجربیات شخصی خود را درباره مینیمالیسم به اشتراک می گذارد. او در مقاله‌ای برای Business Insider به چالش‌های زندگی با همسری که علاقه‌مند به نگهداری وسایل است، پرداخته و توضیح داده که چگونه بازسازی خانه به آن‌ها کمک کرده تا با هم فضای خانه را خلوت‌تر کنند.

مینیمال شیم اولین مجموعه اختصاصی با محوریت مینیمالیسم در ایران هست که با فعالیت های مختلفی در حیطه پادکست، مجله، وبلاگ، تاک‌شو و بخش های دیگر سعی در آگاه سازی مردم ایران در زمینه زندگی مینیمالیستی و در حقیقت زندگی آگاهانه و روشن دارد.

نویسنده: Camilla Richardson

ترجمه و ویرایش: تیم مینیمال‌ شیم

بیشتر بخوانید:

 مینیمالیسم ؛ ابزاری موثر برای زندگی هدفمند، بدون اتلاف انرژی

مینیمالیسم: راهی برای کاهش استرس ها و دغدغه های غیرضروری

راز آرامش، پیشرفت و امید: بازگشت به سادگی و اثرات آن بر کیفیت زندگی